9e KUNST: Zen Zonder Meester “Inspiratie voor graphic novels komt met de jaren”

Zen zonder meester

Frenk Meeuwsen (1965) werkt als storyboarder, maar debuteerde met een lijvige autobiografisch album Zen zonder meester (2017, Sherpa). Onderhoudend, helder verteld en getekend, met enkele dramatische momenten (zoals de aardbeving van Kobe) maar luchthartig van toon. Clichés zoals het geluid van het klappen van één hand zijn onvermijdelijk en komen aan bod, maar nooit zonder een interessante invalshoek. Eerst glimlachen, dan denken. Meeuwsen heeft zijn dikke debuutverhaal in 55 korte hoofdstukken opgeknipt, wat het prettig leesbaar maakt maar niet té anekdotisch. Alles, ook vroege jeugdherinneringen, blijkt achteraf samen te hangen. Dramatische episodes zijn er ook: zo maakte de auteur in zijn studie tijd de aardbeving van Kobe (Japan) aan den lijve mee. Het is in de eerste plaats een autobiografisch verhaal, hoewel de titel lijkt op die van een populair hoe-doe-je-dat-boek. Maar als het dan toch kort samengevat mag worden: zen is zoiets als coolness, als je te veel je best doet lukt het juist niet. Uiteraard is strips tekenen zeer arbeidsintensief, maar Zen zonder meester is schijnbaar moeiteloos getekend in sober zwart-wit, grafisch zeer helder, maar gedetailleerd waar het nodig is. Het werd vrijwel gelijktijdig met de Nederlandse editie in het Duits uitgegeven bij avant-verlag. Meeuwsen is inmiddels op streek met een tweede album, dat over vaderschap zal gaan.