Nu is van hem ‘Zen zonder meester’ uit, een graphic novel in zwart-wit in 55 korte hoofdstukken. Een leven verbeeld in zowel Japan als Nederland. Een leven waarin spiritualiteit direct of indirect altijd een belangrijke rol speelt. In het verre verleden en in het heden… Frenk Meeuwsen: ‘Zen zonder meester’. Uitgeverij Sherpa. ISBN 978 90 8988 109 0. Een zoektocht naar innerlijke rust zo zou het motto kunnen heten van deze stripnovelle, de eersteling van Meeuwsen, die er drie jaar aan werkte. Wiens leven begon in het jaar waarin de Amsterdamse beatgroep ‘Zen’ opgericht werd met hits als ‘Hair’ en ‘Aquarius’… ‘Zen zonder meester’ is een verhaal dat met pen, penseel en stift verbeeld is in striemend zwart-wit. Een uitgave die dan ook feilloos past binnen het uitgavebeleid van Sherpa, de uitgeverij die al zoveel prachtige boeken in zwart-wit uitgaf. Zoals die van Baudoin, Andreas, en Thé Tjong Khing. Hoewel Meeuwsen, die halverwege de jaren negentig in de Japanse tempelstad Kyoto vertoefde uit fascinatie voor het filosofisch denken, zen met zich meedraagt in de wijze van uiten en waarnemen, is het boek geen “zen handleiding” geworden. Meeuwsens leven ontrolt zich kris kras middels gebeurtenissen uit zijn jeugd en uit meer recente tijd. Ergens is dat nu juist de crux, die het lezen bemoeilijkt. Geen chronologie in het verhaal, maar voorvallen door elkaar die een leven verbeelden. Een leven in een doorsnee Hollands gezin waarin de hoofdpersoon een sinterklaascadeau op school mag laten zien. Niet een duur geschenk, maar een tak met een touwtje eraan, “een hengel” toont hij zijn klasgenoten. Nadat poes Panter na een gewelddadige dood om komt, trekt de hele familie er op uit om hem te begraven. Op school is de jonge Frenk het mikpunt van spot totdat hij tijdens gymnastiek wraak neemt op Marlon… Intrigerend is de weergave van de zware aardbeving van 17 januari 1995 waarbij Alain het leven laat, Alain die met zijn vriendin Moriko ooit nog Pablo Picasso bezocht had. Humoristisch is de meditatieles waarover de docente verklapt hoe ze bij zen was gekomen. Ze was verslaafd geweest en er door middel van mediteren vanaf geraakt. Echter… nu was ze verslaafd aan mediteren. ‘Zen zonder meester’ is een uiterst knap verbeelde graphic novel geworden, die zowel stripliefhebbers als zij die nooit een stripboek ter hand nemen zal fascineren. Geen gemakkelijk boek, hoewel het item ‘zen’ dat op voorhand al niet impliceert. Wel een boek dat waardering weet op te roepen voor de maker, die met beide voeten op de grond blijft staan zonder dat “Weltschmerz” het verhaal in zijn macht krijgt. Koos Schulte